Yardım Bekleyen Biri Var mı?

“Soğuk bir kış gecesinde eve dönerken, kaldırımın ortalık bir yerinde duran genç bir adama rastladım. Derin derin soluk alıyor ve düşmemek için yanındaki elektrik direğine sarılıyordu. Bir vitrine bakıyormuş gibi yaparak göz ucuyla onu seyrettim. Otuz beş kırk yaşlarında olmalıydı ve üstü başı da sarhoştan beklenmeyecek kadar temizdi. Yanından geçenlerden bazısı yüksek sesle konuşarak içki içmenin kötülüğünden bahsediyor, bazıları da sadece alaylı gülüşmelerle yetiniyordu.

Yolun boşalmasını kolladıktan sonra yavaşça yanına sokularak; ''İyi misiniz?'' diye sordum. ''Bir ihtiyacınız var mı?''

Zorlukla arayabildiği dudaklarından iniltiye benzeyen tek bir kelime çıkabildi: ''Hastayım..''

Düşmemesi için bir elimi beline dolayarak taksi beklemeye koyuldum. Akşam vakitlerinde kesilen kar yağışı tekrar başlamış, yavaş yavaş beyazlamaya başlayan yollarda birbiriyle yarışan sokak köpeklerinin dışında bir hayat emaresi kalmamıştı. Gece yarısını geçtiğimiz için araba bulmaktan ümidi kestiğim sırada, yanımızda bir taksi duruverdi. Şoföre durumu anlatarak acele etmemiz gerektiğini söyledim. Hastamızı zor da olsa arka koltuğa yatırarak hastanenin yolunu tuttuk ve verilen serum tamamlanarak iki saate yakın başucunda bekledik.

Nöbetçi doktor, hastayı en azından donmaktan kurtardığımızı ifade ediyor, kendine gelmekte olan genç adam ise henüz konuşamadığı için, sadece gözlerimizin içine bakıp gülümsemekle yetiniyordu. Daha sonra onu şoförle tekrar arabaya bindirip evine götürdük. Hastamızın eşi, onun sık sık şeker komasına girdiğini bildiğinden endişeye kapılmış ve 5–6 yaşlarındaki yavrusunu da alıp sokağa fırlamıştı. Bizi görünce koşarak yanımıza geldiler ve büyük bir sevinçle kucaklaştılar. Saatler süren yorgunluğumuz bir anda kaybolmuş, bize nasıl teşekkür edeceğini şaşıran o ailenin mutluluğu karşısında gözlerimiz dolu dolu olmuştu. Ellerimize sarılarak bizi uğurladıktan sonra, şoföre borcumun ne kadar olduğunu sordum. Bana fark ettirmeden gözyaşlarını silmeye çalışırken; ''Borçlu değil, alacaklısın dostum'' dedi.

''Böyle bir iyiliğe beni ortak etmekle borcunu zaten ödemiştin. Ama belki de yirmi yıldır ağlamayı unutan bir adama bu güzel duyguyu hatırlattığın için alacaklı duruma geçtin.''

O mert adamla kucaklaşıp helalleşirken, artık gecenin ayazını duymuyor ve evime yürüyerek gitmek istiyordum. Kim bilir? Belki de yolumun üzerinde yardımımı bekleyen bir insan daha bulabilirim…”

AHMAKLAR ISRARCI OLUYOR

Çiçero bir gün konuşurken tarihe geçecek şu sözleri söyler: Hayatta, her kez ahmaklık yapabilir, ancak cahiller bu ahmaklıklarında ısrarcı olurlar.

Adam bunu yıllar önce söylemiş de sanki bugün Türkiye’de yaşayan aralarında benim de bulunduğun ahmaklar içi söylemiş. Hayat bu ahmaklık yapıyoruz elbet ancak neden ısrarcı oluyoruz bu ahmaklığımızda onu bir türlü çözemiyorum.

Samsun’da neden aynı kişileri seçip duruyoruz acaba. Görevdeyken eleştirdiğimiz ancak sonrasında yeni göreve oylarımızla getirdiğimiz insanlara bir bakalım.

Önce, bize hizmet etmesi için insanları göreve getiriyoruz, önce getirip hizmet ettiğine inandığımızı göndermek için sonrasında bir başkasını, getiriyoruz göreve. Kısaca ısrar ediyoruz galiba düşünmeden hem de, sonunda hüsrana uğrayacağımızı bilerek.

Mustafa Demir Bakan iken Samsun’a hangi hizmetleri yaptı da şimdi kendisini Büyükşehir Belediye Başkanı yaptık hiç soruyor musunuz kendinize?

Ben soruyorum da bir hizmet göremiyorum. Ne oldu seçim öncesi verdiği sözler? Bunlardan hafif raylı güzergâhının altı kazacak ve oraya dükkânlar mağazalar koyacaktı, ne oldu yaptı mı gören var mı?

Samsun’da AK Parti döneminde sigara fabrikası kapandı işçiler işten çıkarıldı yerine hayvanat bahçesi yapıldı. Büyük Otel yıkıldı, kıyı kenar çizgisi gözetilmeden denizin içine doldurulup bir otel yapıldı. Bunlar hep rant ekonomisini canlandırdı, vatandaşın gözünü boyarken Samsunlu işsizlik nedeniyle gelir düzeyi azaltılıp fakirliğe itildi.

GÜNÜN SÖZÜ

Çiçeğin dikeni var diye üzüleceğimize, dikenin çiçeği var diye sevinelim. (Goethe)