Tatsız tuzsuz

Tavşanlı ve Göztepe kazanınca bizim için tek seçenek kalmıştı oda kazanmaktı.
Maça gelmeden önce şehirde tanıdıklarımız "Ne olur bu maç" diye soruyorlardı.
Şehirde herkesin endişesi de buydu.
Kazanamazsak dilim bile söylemeye varmıyor ama "Mazallah" kaybedersek
bizim takımı kötü günlerin beklediğini biliyordu herkes.
Maç tatsız tuzsuz başladı.
Bir duran toptan golü bulduk ama bu dakikaya kadar doğru dürüst rakip kaldye
bile gitmişliğimiz yoktu.
Maçın ilk yarısındaki tek pozisyonumuzu golden sonra bulduk aslında. Topa iyi
iyi vuran oyuncumuz Musa Sinan Yılmazer, kalecininde boşalttıpı bir pozisyonds
boş kaleye vurmak yerine pas vermeyi tercih edince takımımız tek pozisyonunu
da harcamış oldu.
Maçın ikinci yarısınana da durgun başladı bizim takım.
47. dakikada da golü yedik. Bu gol için rakibi gol atmaya davet ettiğimizi
söylesek abartmış sayılmayız.
Golü yedikten sonra rakip alanda daha çok topla oynayan taraftık.
Pozisyon da yaptık.
Gol gelmedi
Rakip 10 kişi kalınca umutlanmadım değil.
Gol umudumuz son dakikalarda ceza alanına şişirelecek toplara kalmıştı.
Zira orta sahamız pozisyon yapabileceğimiz topları rakip alana taşımakta
beceriksizdi.
Kere, Besim Durmuş'un son umuduydu. 89. da Kere oyuna sürüldü.
Bu kere de umudumuz Kere'ye top atamaz olduk.
Adana maçını da kazanamadık.
Kazanacağımıza dair umutlarımızı da bir sonraki haftaya erteledik.
İnşallah geç kalmamışızdır.