Onurumuza Dokunan Eller

Samsun'daki Atatürk Anıtı, zamanın Samsun Valisi Kazım Paşa'nın öncülüğünde Samsun halkının bağışlarıyla Avusturyalı Heykeltıraş Heinrich Krippel'e yaptırılarak, 15 Ocak 1932 tarihinde bulunduğu yere dikilmişti.

O anıt, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün Kurtuluş Yolu için ilkadım'ı attığı günün anısına, Samsun halkının Ata'sına şükran borcunu ödemek adına yaptırılmıştı.

O nedenledir ki;

''Onur Anıtı'' olarak anılır.

O anıt.

Onurumuzdur.

'İki Alçak', önceki sabah 90 yıllık onurumuza dokunmaya yeltendiler.

Lanet olsun.

Bu toprakları bizim için 'Vatan' yapmış ve bu nedenle kendimize 'Ata' olarak kabul ettiğimiz o büyük insana, bir şehrin minnet duygularını ifade etmek adına yaptırdığı anıta nasıl dokunur bir insan.

Nasıl bir kindir ve nasıl düşmanlıktır bu.

Anlayamıyorum.

Anlamayacağım da.

Yener Cabbar dünkü köşesinde ''Başaramadılar ama ya başarsalardı?'' diye sorarken, şehir olarak bir felaketin eşiğinden döndüğümüze vurgu yapmış.

Ki;

Çok haklıdır.

'Atatürk’ün Şehri' olarak anılan koca bir şehrin alnına kara çalmaya çalışan o 'İki Alçak' kısa sürede yakalandı çok şükür.

Emniyetteki sorguları tamamlandıktan sonra da adliyeye çıkarıldılar.

Yazının hazırlandığı sırada tutuklanıp, tutuklanmadıkları da henüz belli değildi ama o 'İki Alçak' için ''Provokatör'' bunlar denilip, olayın üstü örtülmesin isterim.

Adalete güvenirim ve gereğinin yapılacağına inanırım.

Ve fakat.

Başta Samsun halkı olmak üzere bu ülkedeki herkessin de ''Neden?'' diye kendisine sorması gerektiğini de düşünürüm.

İçimizden birileri, ömrünü Türk'ün bağımsızlığı için vakfetmiş bir insandan neden nefret eder.

Nefretini dışa vurmak adına heykellerine ne diye saldırır?

Mustafa Kemal'e karşı olanlar Kurtuluş Savaşı sırasında da vardı.

Ve fakat.

Atatürk karşıtlığının, düşmanlığa ve dahası kin ve nefrete dönüşmesi son 50 yılda oluşmuştur.

Dünya gazetesinde Bölge Koordinatörü olarak görev yaptığım yıllarda bir etkinlik için Zonguldak'ta bulunduğum sıralarda  zamanın Zonguldak Valisi Yavuz Erkmen, etkinliğe katılan ekiptekilerle birlikte bana da üzerinde Atatürk motifli bir baston hediye etmişti.

Babam çok sevince bende kullanması için ona vermiştim.

Babam baston o kadar sevmişti ki camiye bile onuna gidermiş,

Cemaatten biri ''Camiye bu bastonla gelme'' demiş.

Babam gereken cevabı vermiş elbette

Ve fakat.

''Dindarların tümü Atatürk düşmanı'' demem elbette ama Atatürk'e kin ve nefret besleyenlerin daha çok dini siyasete alet etmek isteyen 'Din bezirganları' arasında yaygın olduğu da muhakkak.

Ve maalesef sayıları her keçen gün artıyor.

Neden böyle oluyor?

Atatürk düşmanlarının sayısı artarken, bunlara hoşgörüyle bakanların sayısı da artıyor maalesef.

Cumhurbaşkanı'na hakareti suç sayıyor yasalarımız ama Atatürk'e hakaret edenlere aynı ölçüde ceza vermiyoruz.

Cezalandırmak bir tarafa.

Bu tür insanların sırtları sıvazlanıyor ve hatta kimi zaman itibar bile görüyorlar maalesef.

''Atatürk düşmanlığı neden artıyor?'' şeklindeki sorunun cevabı da bu ayrıntıda gizli sanırım.

Son yıllarda Atatürk anıtlarına saldırılar artarken, ''Samsun'da olmaz böyle bir saçmalık'' diye düşünüyordum.

Önceki sabah 'İki Alçağın' akıllara durgunluk veren girişimini işitince kanım dondu adeta.

Buna karşın, Samsun halkının onuruna sahip çıkarak anıtın çevresinde nöbet tutmaya başladıklarını görünce geleceğe dair güvencim de tazelendi.

Geçmiş olsun Samsun