Madımak Yangını

Merdivenlerde ozanlar sohbet ediyorlardı kendi aralarında. Dışarıda alevler sarmıştı otelin dört yanını. İlk yananlar bizler miyiz tarihte. İlk ölenler, karanlıkları aydınlatalım diye. 'Yolumuz Nesiminin, Yemini'nin, yolumuz Virani'nin, Pir Sultan'ın yoludur' diyorlardı. Alevler sardıkça sarıyordu Madımak’ın merdivenlerini ve odalarını.

Yangın başladığında kaçma bile kaçamamışlardı. Sonlarını düşünüyorlardı yangın yerinde, bir grup gazeteci de görevimizi yapıyorduk. Daha yangın başlamadan Samsun’dan Sivas’a doğru yola çıkmıştım. Türk Siyasi Tarihine “Sivas Katliamı” olarak girdi Madımak Oteli yangını. Madımak Olayı, 2 Temmuz 1993 tarihinde Sivas'ta Pir Sultan Abdal Kültür Derneği tarafından organize edilmiş olan “Pir Sultan Abdal Şenlikleri” sırasında Madımak Oteli'nin yakılması ve çoğunluğu Alevi 33 yazar, ozan, düşünür ile 2 otel çalışanının yanarak ya da dumandan boğularak hayatlarını kaybetmesi ile sonuçlanan olaylardır. İşte bu acı tarihin canlı tanıklarındanım.

Aradan gecen bunca zamana rağmen o yangını unutamıyorum, çünkü Otel ve içindekiler yanarlarken oradaydım. Yangın başlamadan Samsun’dan Sivas’a doğru yola çıkmış ve insanların nasıl yakıldığına tanık olmuştum. Orada yakılan otel ve içindeki insanlar değildi sadece. Orada yakılan kültür ve kültür insanlarıydı, orada yakılan Türkiye Cumhuriyeti’nin temel taşlarını oluşturan, birlikte yaşamın ta kendisiydi.

Otel yanarken Belediye’nin bir tek arasözünü bile görmemiştim orada. Otele yüz metre mesafedeki Belediye Binası’nın balkonunda dönemin Belediye Başkanı da bulunuyordu. Şimdi bir siyasi partinin genel başkanı olan o dönemdeki Belediye Başkanı neden sadece seyretmişti yangını balkondan? Bu sorunun yanıtını insanları yanarken gören birisi olarak veremedim bunca zamandır, yaşamım boyunca da herhalde veremeyeceğim.

Siz ateşlerle canlı canlı yakılan insan gördünüz mü hiç? Ben gördüm, feryatları da duydum, yardım istenirken, sadece bir tek yangın söndürme aracı vardı ve otelde kalanlar merdivenlerinden atlayarak canlarını kurtarmaya çalışıyorlardı. Neden yakılmıştı insanlar, neden o etkinlikler öncesinde önlemler alınmamıştı? Öyle bir etkinlik yapılınca büyük olaylar olacağı havası estirilmişti Sivas’ta. Ve de gerçekten büyük olaylar oldu. Sivas’ta olaylar o kadar büyüktü ki, Samsun’dan Sivas’a Çevik Kuvvet polisleri de sevk edilmişti. Sokağa çıkma yasağı vardı, ekmek bulmak zordu, içilecek su bile kıttı.

Aradan yıllar geçti, ateşte yanarak can veren insanların görüntüleri halen gözlerimin önünde duruyor. Yanan evleri görünce yanan hayvanların ölülerini gördüğümde aradan bunca yıl geçmesine rağmen Madımak Otelinde yanan insanların görüntüleri gitmez gözlerimin önünden.