Bolu’nun İzzet Baysal’ı

Samsunspor’la birlikte, Samsun spor basınının ihtiyar heyeti olarak geçen yıldan bu yana bizde bir kaç spor yazarıyla birlikte deplasmana çıkıyoruz.

Pazar günü de Ustam İsmail Başaran ve 7 spor yazarı ile birlikte Bolu’daydık.

Bolu bizim Atakum büyüklüğünde bir yer.

Çok sayıda bacası tüten fabrika var Bolu’da ki; İstanbul tarafına karayolu ile seyahat edenler bunu görüyordur zaten.

Küçük biryer Bolu.

Fabrikaları kadar Bolu’da dikkatimi çeken bir başka unsurda, İzzet Baysal’dı.

Şehrin birçok yerine resmi asılmış İzzet Baysal’ın.

Sokaklarla sınırlı değil üstelik.

Bazı kahvehanelerde ve lokallerde de gördüm İzzet Baysal’ın fotoğraflarını.

Bolu’da stada yakın bir dernek lokaline giderek maç saatini beklemeye başladık arkadaşlarla birlikte.

Birçok yerde olduğu gibi Atatürk posterinin yanına İzzet Baysal’ın da bir posterini asmışlar.

Yalçın’mış adı.

Dernekte garson olarak çalışıyor. “Neden, asıyorsunuz bu resmi” diye sordum.

“Ona minnettarız” dedi.

Ve ekledi.

“Bolu’yu, Bolu yaptı” diye.

13 yıl olmuş İzzet Baysal, Hak’kın rahmetine kavuşalı.

Maksatları resmini duvara astıkları kişiye şirin görünmek değil onu söylemek istiyorum.

Minnet duygusu ile yapıyorlar bunu.

Şehrin yetiştirdiği değere gösterilen vefaya en güzel örnek.

Bir politikacı değil Rahmetli İzzet Baysal.

Bolu’da yetişmiş, işlerini büyütmek için daha sonra İstanbul’a göç etmiş bir işadamı.

Ama yetiştiği toprakları hiç unutmamış.

Kazandıklarını Bolu halkının daha fazla refaha kavuşması için harcamış.

Sözde değil özde Bolu’lu yani.

Bolu halkının gönlünde taht kurmuş.

Var mı buna benzer bir örnek bizde?

Yok..!

Türkiye’nin 500 büyük kuruluşu arasına girmiş mi firmaları bilmiyorum.  Ama Bolu halkı bu özelliği nedenle övünç duymuyor İzzet Baysal’a.

Bolu’nun yerel gazeteleri, iş dünyasındaki başarılarından söz etmemiş İzzet Baysal’ın.

Başka bir açıdan bakıyorlar ona.

Öyle olsa bir iki haber konusu olurdu yerel gazetelere, sonra da unutulurdu.

Ve fakat

Ölümünün üzerinden 13 koca yıl geçmiş, hala unutulmamış.

Bu kıssadan hisse.

“Bizdeki birilerinin kulağına küpe olur inşallah” diyelim.

Bizim aramızdan böyle birisi çıkar mı?

Umut fakirin ekmeğidir.

Bekleyelim ve görelim.