Alınlarından Öpülesi Gençler

Vali’nin kongre çağrısının ardından Bakan da ‘’Bunlara güvenmiyorum’’ deyince, hukuken ve şeklen varlığı olsa da fiilen yönetimsiz kalan takımımızı izlemek için stada gelirken karmaşık duygular içindeydim.

Zira Şanlıurfaspor gibi bu Lig’in dişli takımlarından biriyle oynayacaktık.

Kulübün çaycısından, aşçısına, bekçisine ve futbolcusuna kadar her biri aylardır tek kuruş para almayan takımının sahaya çıkmama gibi bir durumu bile var.

Ama hepsi iyi çocuklardan oluşan takımımız para pul almasalar ve gelecek bir iki hafta içinde almak gibi bir umutları bile olmasa da yine sahadaydılar çok şükür.

Umudumuz Aminu Umar iyileşmiş, takımıyla birlikte sahadaydı ama Ahmet Burak Solakel henüz iyileşmediği için ismi ‘esame’ listesinde bu hafta için de yoktu.

Futbolcular yönetime hala inanıyor mu bilmiyorum ama tribünler umudunu yitirmiş gibi görünüyordu. Hakem başlama düdüğünü bile çalmamıştı ki,  tribünlerden ‘’Yönetim İstifa’’ sesleri gelmeye başladı.

Böyle ahval ve şeraitte takımın da hava bulması zor elbette.

Maçın ilk yarısı daha çok orta alan mücadelesi biçiminde geçti. Topun kontrolü daha çok Şanlıurfaspor takımındaydı.

Ama pozisyon bakımından kısır geçen bu yarıda bizim takım yine de iki pozisyon üretmeyi başardı

Hele bir serbest atış organizasyonunda ki; çalışıldığı belliydi, Urfa takımındaki oyuncuların başını döndürdü bizim çocuklar. O organizasyonda son topu kullanan Fatih Kılıçkaya ayağına gelen topa iyi vurabilseydi. Çok şık bir gol olur ve uzun süre konuşulurdu.

Kulübün içinde bulunduğu bu duruma rağmen yüreklerini ortaya koyarak oynayan bu ‘Aslan Yürekli’ çocukların oyunu için maç analizi yazmak ne kadar doğrudur bilemem ama ikinci yarıda top daha çok bizim takımın kontrolündeydi.

Gol yapabileceğimiz pozisyonları da bulduk. Kalemizde gol olacak pozisyonları da gördük.

Bu çocuklar kazanırlarsa çok sevinirim elbette ama yenilseler de her biri artık bizim makbulümüzdür.

Her birini o temiz alınlarından bir kere daha öperim.