Alın Yazısının Önüne Geçilmiyor

Allah Rahmet Eylesin…
Yazıya böyle bir dilekle başlamak bile ürkütücü.
Bugün 20 Ocak 2015.
O elim kazanın üzerinden tam 26 yıl geçti…
Dün gibi hatırlıyorum; Acı haber çabuk duyulur denilir ya, aynen öyle oldu.
Sulu kar yağıyordu, hava soğuk mu soğuktu.
Tüm Türk Basını işin üzerindeydi.
21 Ocak günü gazetelerin spor sayfalarında Samsunspor kazası vardı.
Türkiye gerçekten kan ağlıyordu.
Ateş sadece düştüğü yeri yakmamıştı.
Türk Sporu ve Türkiye yastaydı adeta…
Bu takım için ölüme koşmuşlardı.
Allah Rahmet Eylesin…

XXX

Milliyet Haber Ajansı’nda çalışıyordum.
Bir görev için Amasya’daydım.
O dönemler Turban tarafından çalıştırılan Büyük Amasya Oteli’nin lokantasında oturmuş akşam yemeği yiyordum.
Masada karşımda Rahmetli Nuri Asan oturuyordu.
Amasyaspor’da Teknik Direktörlük yapıyordu.
Dertleşiyorduk.
Amasyaspor’u bırakacağını söylüyordu bana.
Samsunspor’dan teklif almıştı.
Ben “Gelme Amasyaspor’da sezon sonuna kadar kal” dediğimi hatırlıyorum.
Biraz düşünüp şöyle konuşmuştu:
“Burası Amasya, kömürün merkezi. Amasya’da, Amasyaspor’da kulüp binasında kömür olmaz mı, futbolcular antrenmandan sonra duş almak için kömür bulamazlar mı, işte bu nedenle ayrılmak istiyorum buradan.”

XXX

Rahmetli Nuri Asan Samsunspor Teknik Direktörüydü.
Kafile sezonun ikinci yarısının ilk karşılaşmasına gidiyordu.
Sabah erkenden Malatya’ya doğru yola çıkılmıştı.
Saatler 09.30’u gösteriyordu.
Ve o acı haber gelmişti…
Allah Rahmet Eylesin…

XXX

Bugün futbol şehitleri anılıyor.
Anılar aklımıza gelecek.
Zaman zaman güleceğiz.
Samsunspor’un dününü, bugününü ve yarınını düşüneceğiz.
Konuşacağız…
Konuşmaların sonunda “Allah Rahmet Eylesin” diyeceğim ben.
Sizler de esirgemeyin dualarınızı…

XXX

Şair Cahit Sıtkı Tarancı “35 Yaş” adlı şiirinde şöyle anlatıyor o günü:
“Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.”

GÜNÜN SÖZÜ
Sessiz görüntüler sinemanın en saf hâliydi. Alfred Hitchcock