Aklımın Zekatı

Adını bilmiyorum.

Muhtemelen sitendeki künyede yazıyordur.

Bi kere daha tıklama almaman için girip bakmadım.

‘’Arkadaş’’diye seslensem.

Sana uyar mı?

Yok, bu benim içime sinmedi.

En iyisi şu zannımca.

‘’Efendi’’diye seslenmek.

Bak Efendi.

Beni ne kadar tanıyorsun bilmem.

Sitende benim hakkımda yorum yaptığına göre, tanıdığını iddia ediyor olmalısın.

Beni yazdığım gazetenin maşası olmakla suçlamışsın.

Gazete, benim yazılarım aracılığı ile Büyükşehir’e ayar veriyormuş öylemi?

Bu mudur yani.

Mesleğe adım atığımda takvimler 1976 yılı Şubat ayını gösteriyordu. Arada askerlik görevi nedeniyle bir süre ara vermişliğim var.

Terhis olmadan önce iş teklifi almıştım. Tezkere alışımın hemen 3. Günü kaldığım yerden başladım yani.

O gün bugündür gazetecilik ederim.

Senin için ne kadar önemlidir bilmem ben, ‘’Kalemini kır ama asla satma’’ ilkesine göre yetiştirildim.

Mesleğin bu temel ilkesini bilir misin, ya da senin için bir anlamı var mı?

Şucu, bucu olmadığım içindir ben bunca yıldır aralıksız gazetecilik ederim.

Bu nedenledir ki; dikili tek bir ağacım olmadı.

Korumaya çalıştığın Yusuf Ziya Yılmaz’a sor beni. Kendisini sever ve sayarım, O’ da beni sever bilirim.

Doğru bildiğimi de yazmaktan geri durmam ama.

Efendi; 14 Can yitirdik biz sel suyunda.

‘’İyi oldu’’ deyip, zil takıp oynayacak mıydık yani.

Beni tanıdığını zannetmem. Tanısan yazmazdın ondan eminim.

Neden mi?

Bi tamam abdest alman gerekirdi de onun için.

Hem beni, hem yazdığım gazeteyi itham etmişsin ya.

Gazetenin seni muhatap alıp cevap yazacağını zannetmem.

“Sunu yaz, bunu yazma” diyen bir yayın organında bir dakika durmam ben.

Ve fakat

Şunu söyleyebilirim sana.

Aklımın zekâtını versem, beynin şase yapar.

Do you understand!